Bij duurzaam beleggen houdt de belegger niet alleen rekening met financiële aspecten zoals rendement en risico, maar ook met de prestaties van de onderneming waarin men belegt op het vlak van leefmilieu, mensenrechten en deugdelijk bestuur. Die drie factoren worden vaak gegroepeerd onder het Engelse acroniem ESG voor Environment (leefmilieu), Social (maatschappelijk engagement) en Governance (goed bestuur).
De Europese Unie stuwt de groene omwenteling
Duurzaam beleggen is de laatste jaren in een stroomversnelling geraakt, onder meer door de “Green Deal” van de Europese Unie. Dat is een geheel van maatregelen waarmee de Europese Commissie Europa tegen 2050 klimaatneutraal wil maken. De financiële sector speelt een rol in die ambities, niet alleen door het neutraal maken van de directe impact van de sector – afkomstig van de gebouwen, de IT-infrastructuur of de verplaatsingen van het personeel – maar meer nog door het in kaart brengen van de ecologische impact van de activiteiten van particulieren en ondernemingen. Die worden immers door de financiële sector mogelijk gemaakt via het aanbieden van spaar- en beleggingsproducten of via kredietverstrekking.
Talrijke producten, van spaarrekeningen tot beleggingsfondsen, van verzekeringsproducten tot pensioenfondsen en zelfs private banking, kunnen een duurzaam karakter hebben. Beleggingsfondsen, ook beveks of ICB’s genaamd, maken op dit moment echter het gros uit van de duurzame beleggingsproducten.
Hoe duurzaam beleggen?
De sterk toegenomen populariteit van groene of duurzame financiële producten heeft het er voor de particuliere belegger niet eenvoudiger op gemaakt om het passende product te vinden. Een geheel van regels die werden opgesteld door de Europese Unie biedt houvast: de Taxonomie en de Verordening met betrekking tot informatieverstrekking over duurzaamheid in de financiële sector (SFDR – Sustainable Finance Disclosure Regulation).
De taxonomie is een klassering van economische activiteiten die als duurzaam kunnen worden beschouwd. Op die manier is er een duidelijk kader en weet men met zekerheid of een onderneming al dan niet duurzaam is. De nadruk ligt daarbij op zes milieudoelstellingen :
- Afremmen van klimaatverandering;
- Aanpassen aan klimaatverandering;
- Duurzaam gebruik en bescherming van water en mariene hulpbronnen;
- Overgang naar een circulaire economie;
- Voorkomen en controleren van vervuiling;
- Bescherming en het herstel van biodiversiteit en ecosystemen.
De SFDR is een rapporteringskader gericht op de financiële sector om meer transparantie te creëren in hoeverre duurzaamheid wel of niet wordt meegenomen. De SFDR verplicht niet om rekening te houden met duurzaamheidsfactoren, maar wel om hierover transparant te zijn.
De SFDR-regels leggen ook transparantievereisten op voor financiële producten met een duurzaam karakter. Zo zullen producten met duurzaamheidskenmerken of –doelstellingen meer informatie moeten bieden over de hiervoor gebruikte methodes en periodiek verslag moeten uitbrengen over de mate waarin aan die kenmerken of doelstellingen is voldaan.
Deze transparantie maakt het mogelijk om beter te beoordelen of een product aansluit bij je sociale, ethische en milieu-overwegingen.