Hoe moeten de schulden aangegaan door echtgenoten worden terugbetaald?

Dat hangt af van het gekozen huwelijksstelsel (gemeenschap van goederen, scheiding van goederen en specifieke bepalingen in het huwelijkscontract). Wie geen huwelijkscontract afsluit, valt automatisch onder het wettelijk stelsel.

Over het algemeen moeten de echtgenoten, ongeacht het huwelijksstelsel, samen instaan voor schulden die worden aangegaan om de gewone gezinsuitgaven en de opvoeding van de kinderen te financieren. Gehuwden zijn eveneens aansprakelijk voor elkaars belastingschuld, ongeacht het stelsel waarin ze gehuwd zijn. De fiscus kan in principe dus het gemeenschappelijk vermogen en de eigen vermogens van de echtgenoten hiervoor aanspreken. Via een notariële akte kan het eigen vermogen hiervan worden uitgesloten. Het Brussels Hoofdstedelijk Gewest heeft deze solidariteit tussen echtgenoten opgeheven, maar enkel voor gewestelijke belastingen (onroerende voorheffing, verkeersbelasting …).

Het wettelijk stelsel of "gemeenschap van goederen"

Trouwt een echtpaar met gemeenschap van goederen, dan worden de schulden van vóór het huwelijk als "persoonlijk" beschouwd. Met andere woorden: De partner die de schulden niet aanging, kan niet worden verplicht ze terug te betalen.

Ook de schulden die worden aangegaan om goederen van een van beide partners veilig te stellen, worden als persoonlijk beschouwd. Denk bijvoorbeeld aan een factuur voor de herstelling van het dak van een woning waarvan slechts een van de partners eigenaar is. Die uitgave gebeurt om de bezittingen van die ene partner in stand te houden.

Gemeenschappelijke schulden mogen daarentegen zowel op het gemeenschappelijk vermogen als op de eigen vermogens van de echtgenoten worden verhaald.

Worden als gemeenschappelijk beschouwd:

• Schulden die na het huwelijk worden gemaakt door beide partners.
• Intresten op persoonlijke schulden.
• Schulden aangegaan door een van de echtgenoten voor de behoeften van het gezin en de opvoeding van de kinderen of in het belang van het gemeenschappelijk patrimonium (gas- of elektriciteitsfactuur, huur, enz.)
• De schulden waarvan men niet kan bewijzen dat ze eigen zijn aan een van de echtgenoten
• De schulden die wegen op schenkingen of erfenissen gedaan aan de twee echtgenoten of aan één van hen op voorwaarde dat de geschonken of nagelaten goederen in het patrimonium worden opgenomen

Het stelsel "scheiding van goederen"

Het schuldenvraagstuk is veel eenvoudiger wanneer een echtpaar met "scheiding van goederen" trouwt. De schulden van vóór of na het huwelijk zijn dan uitsluitend de verantwoordelijkheid van de partner die ze maakt, net zoals zijn goederen en inkomsten volledig voor hem zijn. Er is hier geen sprake van het samen dragen van persoonlijke schulden.

Beide echtgenoten blijven echter wél aansprakelijk voor schulden in het kader van de gezinsbehoeften of de opvoeding van de kinderen. Ook belastingschulden horen hierbij.

Het stelsel "algehele gemeenschap"

Wanneer men onder het stelsel van "algehele gemeenschap" trouwt, wordt alles in principe gemeenschappelijk, ongeacht of men dit reeds bezat vóór of tijdens het huwelijk. Dat geldt ook voor de schulden. Indien een van de echtgenoten reeds schulden had vóór het huwelijk, worden dit gemeenschappelijke schulden onder het stelsel "algehele gemeenschap".

In geval van echtscheiding worden deze schulden verdeeld tussen de (voormalige) echtgenoten.