Sta je op het punt te beleggen? Let op, en ontdek hier hoe fraudeurs te werk gaan.
Bescherm jezelf tegen beleggingsfraude met onze tips of doe de fraudetest!
Sta je op het punt te beleggen? Let op, en ontdek hier hoe fraudeurs te werk gaan.
Bescherm jezelf tegen beleggingsfraude met onze tips of doe de fraudetest!
Elkaar een ring aan de vinger schuiven, is niet alleen een teken van liefde. Je krijgt daardoor ook een aantal juridisch belangrijke rechten en plichten. Deze zijn anders in functie van het huwelijksstelsel waarvoor de gehuwden kiezen. Als je niets onderneemt val je onder het wettelijk stelsel “gemeenschap van goederen”. Maar je kan er als koppel ook voor kiezen om naar de notaris te gaan om een contract op te stellen van "scheiding van goederen". De notaris kan ook een huwelijksstelsel aanpassen om rekening te houden met de wensen van het koppel. Ieder huwelijksstelsel heeft andere financiële gevolgen voor de gehuwden.
De Belgische wet stelt verschillende voorwaarden om te mogen trouwen. De belangrijkste zijn:
Een huwelijk tussen personen van hetzelfde geslacht staat voor de wet volledig gelijk aan een huwelijk tussen personen van verschillend geslacht.
De wederzijdse rechten en plichten van gehuwden hebben te maken met:
Gehuwden kunnen door hun partner niet uit de gezinswoning worden gezet.
Bij een huwelijk kunnen de partners in een huwelijkscontract kiezen hoe ze hun bezittingen en schulden onder elkaar verdelen. Doen ze dat niet, dan vallen ze automatisch onder het wettelijk stelsel: de gemeenschap van goederen. Dat voorziet in:
In grote lijnen omvat het gemeenschappelijk vermogen
Het eigen vermogen van elk van beide partners omvat alle kapitalen en goederen die ze al vóór het huwelijk bezaten. Daar horen ook de goederen bij die ze tijdens het huwelijk kregen en erfden en de bezittingen van persoonlijke aard zoals kledij. Dat alles blijft eigendom van de partner in kwestie en maakt dus geen deel uit van het gemeenschappelijk vermogen.
Het wettelijk stelsel kent gehuwden naast een eigen vermogen voor elk ook een gemeenschappelijk vermogen toe.
Bekijk hier de infofiche van notaris.be over de verschillende huwelijksvermogensstelsels.
De echtgenoten kunnen ook kiezen voor een stelsel van scheiding van goederen. Hierbij behoren alle bezittingen en schulden slechts aan één partner toe. Er is geen gemeenschappelijk vermogen. Ze moeten dat dan wel contractueel laten vastleggen door een notaris.
Echtgenoten die trouwen met "scheiding van goederen" hebben dus meer financiële autonomie. De ene partner heeft geen zeggenschap over de goederen en schulden van de andere.
Na een scheiding valt een "scheiding van goederen" voordeliger uit voor de echtgenoot met het hoogste inkomen en de meeste bezittingen. Voor de partner met het laagste inkomen kan het stelsel dan weer rampzalige gevolgen hebben.
Dit alles kan wel getemperd worden bij de notaris. Zo kan de notaris voorstellen om een verrekenbeding toe te voegen aan het contract. Meer informatie hierover vind je in deze infofiche van notaris.be.
De pure verdeling in het kader van een huwelijk met scheiding van goederen kan worden genuanceeerd via een notariële akte.
Een scheiding van goederen betekent overigens niet dat de echtgenoten samen geen bezittingen of schulden kunnen hebben. Denk maar aan de woning die ze samen kochten of aan het geld op een gemeenschappelijke rekening. Of aan sommige schulden, gemaakt met het oog op de gezinsbehoeften zoals voor de aankoop van een wasmachine. Die hebben ze dan in "onverdeeldheid". Dat betekent dat ze nog moeten worden verdeeld of toegewezen aan een van de partners.
Bij het afsluiten van een lening zal de bank in de praktijk beide echtgenoten vragen het contract te ondertekenen. Ze kan ze dan allebei aanspreken.
Gehuwden die voor een scheiding van goederen of voor een wettelijk stelsel met aanpassingen kiezen, moeten bij de notaris een huwelijkscontract laten opstellen. Daarin leggen ze vast wie eigenaar is van welke goederen en hoe daarmee wordt omgesprongen. Daarnaast is het mogelijk om bijvoorbeeld te bepalen hoe de bezittingen verdeeld worden na het overlijden van een van beide partners.
In een huwelijkscontract kan je dus aangeven:
Op voorwaarde dat je allebei akkoord gaat, kan je jouw huwelijkscontract op elk moment wijzigen. Zo kan je overstappen naar een ander huwelijksstelsel of het bestaande contract aanpassen door nieuwe afspraken toe te voegen. Aanpassingen aan een huwelijksstelsel moeten bij de notaris gebeuren.
Wie trouwt, is juridisch beter beschermd dan wie wettelijk of feitelijk samenwoont, ook wat de erfenis betreft.
Hiervoor is het belangrijk de begrippen "blote eigendom" en "vruchtgebruik" te kennen.
Bij een getrouwd koppel erft de langstlevende partner het vruchtgebruik op alle goederen van de nalatenschap. Dus zowel op het vastgoed (de gezinswoning, een tweede woning) als op de spaargelden en de beleggingen. De overlevende partner mag de dividenden uit aandelen innen, intresten op de spaarrekening opstrijken, inkomsten uit de verhuring van een tweede woning claimen en hij mag gratis blijven wonen in de gezinswoning, ook al was dat een eigen goed van de overledene.
De blote of naakte eigendom komt toe aan de wettelijke erfgenamen of aan wie eventueel in een testament wordt genoemd. Soms wegen de rechten van de overlevende partner zelfs zwaarder dan dat vruchtgebruik.
Dit wettelijk erfrecht kan in sommige gevallen wel beperkt worden door bijvoorbeeld schenkingen of legaten. Van belang is wel dat de langstlevende partner altijd minstens recht heeft op het vruchtgebruik van de gezinswoning en de inboedel. Dit noemt men de reserve. Deze reserve kan in waarde aangevuld worden tot de helft van de nalatenschap in vruchtgebruik.
De langstlevende huwelijkspartner heeft na het overlijden van zijn partner altijd minstens recht op het vruchtgebruik van de gezinswoning en de inboedel.